Jij doet het gewoon…

“Jij doet het gewoon! Jij maakt je niet druk over alle zekerheden en verantwoordelijkheden, jij durft gewoon je hart te volgen.” Dit is wat momenteel veel vriendinnen tegen mij zeggen. En iedere keer als ik dat hoor, dan weet ik eigenlijk niet goed wat die zinnen met mij doen. Ja, ik ga inderdaad een volgende stap zetten. Nee, het is geen volgende stap, ik ga wéér mijn hart volgen. In september start ik met de opleiding massagetherapeut en ga ik me omscholen. Ik heb altijd al mensen willen helpen en ook daadwerkelijk geholpen. Dus dit voelt als een hele natuurlijke stap.

En toch,… toch doen de opmerkingen van mijn vriendinnen wat met mij.

Ineens voel ik de vragen die beginnen met “maar wat als…dan…” in me opkomen. Niet alleen de vragen komen in me op, maar ik loop al een paar dagen met hoofdpijn. Je kent het vast wel, zo’n hoofdpijn die net niet erg genoeg is om een molletje in te nemen, maar wel zo’n zeurend irritant gevoel. Zelf weet ik eigenlijk wel waar mijn hoofdpijn vandaan komt. Maar het is zó dubbel; ja, ik vind het héél spannend om weer voor mezelf te beginnen. Maar het voelt ook zo vertrouwd en goed om deze stap te zetten!

Ik voel me sterker en mijn energie stroomt weer. En toch word ik de laatste paar dagen enorm uitgedaagd. De uitdagingen zijn heel divers; zo vallen er pittige rekeningen van bijvoorbeeld de orthodontist op de mat of naheffingen van mijn energieleverancier. En ja, dan grijpt het me toch wel naar de keel! Het zorgt er ook voor dat ik weer in mijn hoofd ga zitten, die vervolgens overuren maakt, want tja, mijn ego weet mij feilloos te vertellen dat ook die rekeningen straks betaald moeten worden net als mijn huur en natuurlijk alles wat er nodig is om mijn kinderen gezond op te voeden. Kortom, uitdagingen genoeg die mijn ego voeden! Mijn ego vindt tenslotte dat ik een “gewone” baan met een goed salaris moet gaan zoeken. Zoals het hoort…

NEE! Dat is niet wat ik wil! Ik wil een goed lopende praktijk waar mensen met een blij gevoel weer weggaan.

Mijn hoofdpijn blijft aanhouden en dat zit me niet lekker. Weet je wat ik op dit soort momenten doe? Dan pak ik het boek van Christiane Beerlandt (ja, echt dat doe ik 😉 ) en zoek ik op wat zij schrijft over hoofdpijn. Haar eerste zin begint met: “Angst. Je vertrouwt onvoldoende op je zelf. Je tracht te veel alles te omvatten met een nerveus piekeren en peinzen. Een aarzeling: zal ik doorgaan of niet? Zal ik deze weg kiezen?….” 

Vervolgens schrijft zij dat haar kernoplossing is: DOORGAAN! Vertrouw volledig op je intuïtie en vraag je niet af wat anderen ervan vinden. Pieker niet langer, laat los en vertrouw.

DAT ga ik doen! Ik bedank mijn ego en volg mijn pad.